Babam ve Ben

Her konu açıldığında babama, "seni en çok ben arayacağım, sana en çok ben üzüleceğim, senin arkandan en çok ben ağlayacağım..." demiştim. Nitekim de öyle oldu. Babamı 01 Şubat 2019 Cuma akşamı kaybettik. Cenab-ı Hakk rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele eylesin. Kaybettiğimiz günden beri hiç aklımdan çıkmıyor. Babamı ben her haliyle hatırlarım. Çünkü en çok onunla ben beraber oldum, onunla en çok benim yaşanmışlığım var.

En büyük eksikliğim bu fotoğrafları çekerken, o andaki durumu not alabilirdim. Örnek olarak, yukarıdaki fotoğraf kareye yerleşirken, acaba biz nelerden bahsedip, ne konuda konuşuyorduk. Bence fotoğraf kadar bunlar da önemlidir. 

Rahmetli babam bizlere hiç sıkıntı yaşatmadı. Bizleri hiç  perişan etmedi. Babam çok güzel bir şekilde, ele ayağa düşmeden, oğlum kızım dedirmeden, kimseye çektirmeden, kendi de çekmeden dar-ı bakiye irtihal etti. Allah rahmetiyle muamele eylesin. Yattığı yer nur olsun. Hiç rüyasız günü geçmezdi. Her gün mutlaka uykusunda rüya görürdü ve bizlerle paylaşırdı. 

27 Temmuz 2016

27 Temmuz Çarşamba;

Çektiğim fotoğrafları sıcağı sıcağına blog sayfasına kaydederek, fotoğrafın çekimi esnasında yaşanılan şeyleri de kaydetmem gerekiyordu. Bunun farkına çok sonradan vardım. Ancak, o kadar uğraşın arasında bir de günü gününe günlük gibi takip ederek yaşanılan şeyleri kayıt altına almak için de proğramlı ve disiplinli olmak gerekiyor. Günlük yazmak bile tembel adam işi değil. 

Bu karelerin çekimi esnasında mutlaka bana bir şeyler söylüyordu. En çok da fotoğrafının çekilmesini pek istemezdi ve "usandım sizin fotoğrafınızdan" diyerek yakınırdı. Burada da mutlaka böyle söyleniyor olabilir.

Günün birinde bu fotoğraf karelerine döneceğimizi çok iyi biliyordum. Bu bağlamda mümkün olduğu kadar ve fırsatını yakaladığım anda sürekli fotoğrafını çektim. İşte şimdi onun hatırasını yaşatmak ve onu her zaman yaşıyormuş gibi canlı ve diri tutmak adına iyi bir iş yaptığıma inanıyorum. Allah rahmet eylesin. 

Sevgili babacığım sen hak evine gittin. Allah sana rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele eylesin. Seninle en çok vakit geçirenlerden biri de benim. Tabi annemin vefatından beri belki de en çok vakit geçirdiğin biri de Esefin Ahmet'in oğlu Bakkal Adem'dir. Çünkü her gün sürekli sabah saat: 09.00'dan ikindi vaktine kadar onun dükkanında kalıyordun. Allah bakkal Adem'den de razı olsun. İşi gücü rast gitsin. Gerçekten çok iyi bir insan ve çok iyi bir esnaf.

18 kasım 2010

18 kasım 2010 tarihinde çekilen bu fotoğraf karesinin, ablamın Uyanış semtindeki 2+1 evinde iken çekildiğini sanıyorum. Vefatından tam 9 yıl önceki halini yansıtan bu fotoğraf karesindeki hatıratı hatırlamıyorum. O zamanlar iyi kötü bir taksiye binerek bir yerlere gidebiliyordu. Son üç yılında bu tür gitmeler çok azalmıştı. Ancakl zaruri hallerde bir yerlere ziyarete gidebiliyordu. Demek ki, kalbi artık iyice yorulmuştu. Allah rahmetiyle muamele eylesin. 

25 Nisan 2017

Rahmetlik babamın 25 Nisan 2017 tarihinde Ankara'daki evinden bir görüntü. Bir konuyu bana anlatırken, fotoğrafını çekmişim. Her zaman fotoğrafının çekilmesine kızardı, ama ben onu dinlemez inadına fotoğrafını çekmeye devam ederdim. Şu anda arşivdeki tüm fotoğraf karelerini anılarıyla birlikte bu blog sayfasına taşımaya gayret edeceğim. Bitirdiğim de çok güzel bir blog sayfası olacağına inanıyorum. 

9 Aralık 2018

9 Aralık, Pazar;

"Usandım sizin resminizin elinden" , "Ne çok resim çekiyorsunuz!" Rahmetli, hep böyle diyerek şikayetlenirdi. Oysa, nefes bir gün kesilecek ve fani dünyayı terk edip, baki aleme irtihal edeceksin. İşte elimizde o günleri hatırlatacak ne kaldı? Bu fotoğraf kareleri kaldı. Artık biz seni bu fotoğraf kareleri ile hatırlayıp anacağız.

Cenab-ı Allah sana rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele eylesin sevgili babam. Huzur içinde ve nur içinde uyu. Seni çok özleyeceğiz. Ben sana ölmeden evvel ne demiştim? "Baba sen gidince senin arkandan en çok üzülecek ve seni en çok arayacak olan benim" dememiş miydim? Bak işte hemen hemen her gün mezarlığa gidip kabrini ziyaret edip sana dualar ediyorum. Seni çok arıyorum, seni çok özledim. Ama ne fayda, sen yoksun artık! 

Annem öldükten sonra tam 23 yıl tek başına ve her şeyi kendin hallettin. Dile kolay, tam 23 yıl!..  

Emir Market

15 Ağustos 2015, Cumartesi

Babamla birlikte Emir markete girdik ve yapılan alış verişi fotoğrafladım. 

03 Haziran 2017

Günlerden 03 Haziran 2017 Cumartesi, saat 08:42 bu fotoğrafı çekmişim. Babamı kışları Ankara'ya yanımıza götürüyor, yazları ise Kaman'da ki evine getiriyorduk. Annem 16 Şubat 1996 yılında vefat etmişti. Babam da 01.02.2019 yılında vefat etti. Takriben 23 yıldır babam eşsiz tek başına yaşadı. Dile kolay tam 23 koca yıl. Cenab-ı Hakk rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele eylesin.  

Kaybettik

DÜNYA BİR PENCEREDİR SIRASI GELEN BAKAR GEÇER

Hiçbir canlı ölümü ne kendisine, ne de yakınlarına yakıştıramıyor. Ancak, vakit geldiğinde kimse de önüne geçemiyor. Köseoğullarından İbrahim oğlu, 1922 doğumlu, eski namıyla Terzi Aziz Altun 01 Şubat 2019 Cuma akşamı Hakk'a yürümüştür. Cenab-ı Hakk kendisine rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele buyursun inşAllah! Toprağı bol ve ruhu şad olsun.

06 Şubat 2019

06 Şubat 2019, Çarşamba,
Babamın taziye ziyaretlerinin bitiminden sonra Kaman'daki evi kapattık ve 06 Şubat 2019 saat 15:00 sularında Hasan ağabeyim, Nazmiye ablam, ben ve Kamer, ağabeyimin arabasıyla, Haydar ile Gürbüz'de otobüsle saat 14:00 arabasıyla Ankara'ya döndük.