Çektiğim fotoğrafları sıcağı sıcağına blog sayfasına kaydederek, fotoğrafın çekimi esnasında yaşanılan şeyleri de kaydetmem gerekiyordu. Bunun farkına çok sonradan vardım. Ancak, o kadar uğraşın arasında bir de günü gününe günlük gibi takip ederek yaşanılan şeyleri kayıt altına almak için de proğramlı ve disiplinli olmak gerekiyor. Günlük yazmak bile tembel adam işi değil.
Bu karelerin çekimi esnasında mutlaka bana bir şeyler söylüyordu. En çok da fotoğrafının çekilmesini pek istemezdi ve "usandım sizin fotoğrafınızdan" diyerek yakınırdı. Burada da mutlaka böyle söyleniyor olabilir.
Günün birinde bu fotoğraf karelerine döneceğimizi çok iyi biliyordum. Bu bağlamda mümkün olduğu kadar ve fırsatını yakaladığım anda sürekli fotoğrafını çektim. İşte şimdi onun hatırasını yaşatmak ve onu her zaman yaşıyormuş gibi canlı ve diri tutmak adına iyi bir iş yaptığıma inanıyorum. Allah rahmet eylesin.
Sevgili babacığım sen hak evine gittin. Allah sana rahmetiyle, merhametiyle, mağfiretiyle ve de cennetiyle muamele eylesin. Seninle en çok vakit geçirenlerden biri de benim. Tabi annemin vefatından beri belki de en çok vakit geçirdiğin biri de Esefin Ahmet'in oğlu Bakkal Adem'dir. Çünkü her gün sürekli sabah saat: 09.00'dan ikindi vaktine kadar onun dükkanında kalıyordun. Allah bakkal Adem'den de razı olsun. İşi gücü rast gitsin. Gerçekten çok iyi bir insan ve çok iyi bir esnaf.
*** Yorumun Sonuna; Elektronik Posta Adresinizi, Adınızı ve Soyadınızı Eklemeyi Unutmayınız!