Almanya Acı Vatan

Almanya'ya düşmek için İş ve İşçi Bulma Kurumu'na kaydolmuş. Ama bir yandan da inşAllah kağıdım çıkmaz diyormuş. Kurum aracılığıyla Almanya'ya gidemedi ama, Almanya'da bulunan rahmetli annemin Haydar amcasının oğlu  rahmetlik olan Prof. Dr. Sıttık Sami Gönç, babamın Runken terzi firmasına işçi olarak davetini yaptırmış. Almanya'ya gitme işi gerçekleşeceği için babamı bir tasa sarmıştı. Hatta bu haberi aldığında bir kova kaynar suyun başından aşağı döküldüğünü söylerdi. Hem Almanya'ya gitmek istiyor, hem de gitmek istemiyor. Ancak, her işlem bitiyor ve nitekim Almanya'ya gidiyor. Servet amcamın onu  hüngür hüngür ağlayarak yolcu ettiğini anlatırdı. 

İlk gidişindeki, gittiği gün bir yere yerleştirememişler. Çok sıkıntı yaşamış. Bu sıkıntıyı biraz da babam geniş ve rahat bir adam olmadığı için yaşamış. Babam gurbet adamı olmadığı gibi, sıkıntıya da pek gelemezdi. Runken firmasının lojmanında hep kadın ağırlıklı işçiler kaldığı için o gün oraya yerleştirememişler. En sonunda bir Alman'ın müştemilatına yerleştirmişler. Daha sonra tabi lojmanda bir oda ayarlanmış ve babam oraya geçmiş.

Kendisine Almanya'daki son günlerinde kendisine çok söyledim. Baba, annemi ve çocukları da getirelim. Sen de rahat et, biz de rahat edelim dediysem de lafım hiç etkili olmadı. Nihayet benim askerlik sebebiyle Türkiye'ye dönmem gerektiği için o da benimle birlikte 1975 yılının Haziran ayında birlikte temelli döndük. Ben askere, o da yine iflas edeceği bir türlü beceremeyeceği bakkal dükkanına...